محمدرضا لطفی (زادهٔ ۱۷ دی ۱۳۲۵ – درگذشتهٔ ۱۲ اردیبهشت ۱۳۹۳) ردیف‌دان، موسیقی‌دان، آهنگ‌ساز، نوازندهٔ برجستهٔ تار و سه‌تار و کمانچه همچنین پژوهشگر و مدرس موسیقی سنتی ایرانی بود. او از چهره‌های تأثیرگذار موسیقی ایرانی بود و با خلق آثاری چون «ایران ای سرای امید»، «کاروان شهید»، «برادر بی‌قراره» و «عشق داند» به میان تودهٔ مردم راه یافت. لطفی به مدت دو سال، ریاست پردیس هنرهای زیبای دانشگاه تهران را بر عهده داشت